KOMINEK- jaką moc wybrać?
22 czerwca 2017ROMOTOP – SYSTEM DOUBLE SPIN
31 lipca 2017W poprzednich częściach artykułu „Kafel a kafel to różnica” przedstawione zostały informacje podstawowe oraz wymiary najpopularniejszych kafli. Dziś obszerniej omówiona zostanie kwestia glazur kaflowych. Rozpocznijmy zatem rozważania dotyczące tego jak kafel wygląda z zewnątrz.
Bardzo istotną kwestią dla klienta przed dokonaniem zakupu kafli jest rodzaj glazury występującej na kaflach . Poniżej przedstawiamy po krótce rodzaje glazur kaflowych:
Błyszczące– charakteryzuje się dużym odbiciem światła, padającego na powierzchnię. Światło to odbija się w jednym kierunku. Idealnie pasuje do kafli o wyrazistych wzorach, z racji doskonałego uwypuklenia wzoru kafla. Znakomita większość tego rodzaju szkliw ma widoczny harys (definicja harysu poniżej).
Półbłyszczące– właściwości podobne do szkliw błyszczących. Różnica – wykazują mniejszy efekt lustrzanego odbicia niż szkliwa błyszczące. Światło odbite jest bardziej rozproszone.
Matowe– nie posiadają właściwości lustrzanego odbicia, posiadają drobne nierówności na powierzchni glazury.
Półmatowe– właściwości podobne do szkliw matowych.
Transparentne– szkliwa są mniej lub bardziej prześwitujące w swej grubości. Warstwa materiału szkliwa jest w całej grubości mniej lub bardziej prześwitująca [dla konkretnego barwnego odcienia], warstwa materiału, na której jest naniesiona jest częściowo przezroczysta. Silnie podkreślają ornamenty, kształty i ozdobne elementy pojedynczych wzorów kafli. Są to w większości szkliwa błyszczące, w mniejszym stopniu także półbłyszczące i matowe.
Kryjące – glazury są nieprześwitujące, całkowicie zakrywają warstwę masy kafla [wypalana glina]
i powierzchnie kształtów pojedynczych kafli na które są naniesione.
Najbardziej zalecane na gładkie powierzchnie bez ornamentów i zdobnych detali . Mogą być błyszczące
i matowe.
Ściekające– charakteryzują się obecnością zacieków na krawędziach (z reguły w kształcie pionowych linii). Jest to zauważalne głownie na rogach kafli, półek i cokołów. Mogą powodować zmiany w nasyceniu barwy – zwłaszcza rozjaśnienie, a niekiedy przyciemnienie. Właściwości te są pożądane przy zwiększeniu widoku plastyczności kształtek kafli, gdzie podkreślają przenikania się powierzchni. Całość wzorów staje się bardziej zdobna. Typowe dla szkliw błyszczących.
HARYS
Gusta inwestorów, kupujących kafle są zróżnicowane. Zainteresowaniem cieszą się zarówno kafle o glazurze błyszczącej i zarazem kryjącej (o płynnej, równomiernej budowie), jak i kafle transparentne z charakterystycznym HARYSEM. Dużo uwagi poświęcić należy właściwości szkliw zwanej HARYSEM.
HARYS M to rodzaj glazury charakteryzujący się występowaniem tzw. „siateczki spękań”, „pajęczynki” (mało popękana powierzchnia), jest dostrzegalny pod odpowiednim kątem oglądania i padania światła (minimalny harys jest naturalną cechą wszystkich powierzchni szkliwionych.). HARYS V to widoczne, wyraźne pęknięcia w szkliwie, mniej lub bardziej zagęszczone. Z czasem może dochodzić do kolejnego zagęszczania się siateczki spękań.
W naszej pracy spotykamy się często z pytaniem ze strony inwestorów czy HARYS to wada czy też cecha produkcyjna, zamierzony efekt? Oczywiście harys dotyczy włosowatych kanalików w warstwie szkliwa kafli ceramicznych, które są ich naturalną cechą i nie są uważane za wadę w jakości powierzchni zgodnie z normą CSN72 4710. Harys wynika z napięcia pomiędzy masą ceramiczną kafla a warstwą naniesionej glazury po wypaleniu.Harys może pojawić się po czasie, jako następstwo procesu eksploatacyjnego, na już postawionym kaflowym urządzeniu grzewczym (piecu/kominku/kaflowym trzonie kuchennym,itp). Harys jest najbardziej widoczny na szkliwach transparentnych, gdzie dodaje estetycznego oryginalnego uroku. W jasnych szkliwach może być z początku zupełnie niewidoczny, a wystąpi z czasem, np. po umyciu kafli zanieczyszczoną wodą, która dostanie się do kanalików, co w efekcie podkreśli obecność tychże kanalików. Efekt ten jest często pożądany, gdyż powoduje postarzanie wyglądu kafli. Konsekwencją takiego zabiegu jest postarzanie całej bryły kaflowej, wydającej się wówczas na zdecydowanie starszą niż jest ona w rzeczywistości. Specjalnym efektem jest uzyskanie tzw. krakli („crackle”) na glazurze kaflowej. Proces ten ma na celu uzyskanie maksymalnej liczby drobnych spękań i podbarwienia ich inną barwą dla celów estetycznych. Harys jest zdecydowanie mniej zauważalny w glazurach o ciemnym zabarwieniu.